“Het leven in 1145 was zo bijzonder in Occitanië. Wij waren inderdaad “andersdenkenden”. Waarom zien de anderen dat niet? Waarom zien ze niet dat de mensen toen in volmaakte vrede met elkaar leefden. Het was zo’n prachtige, bijzondere samenleving. Er was geen haat of jaloezie, en ieder mens werd gezien als een stukje gevangen Licht en iedereen had ultiem respect voor elkaar. Omdat ieder mens “het Licht” in zich heeft. Dat is - wat mij betreft - de schat.” (citaat uit: De nacht dat de sterren dansten)
Peter Holleman schreef deze prachtige ‘bewustwordingsroman’ over Occitanië, een wereld waarin de Katharen leefden. Zij werden de “andersdenkenden” genoemd van hun tijd. Zij leefden een liefdevol leven waarin ze openstonden voor iedereen en de goddelijkheid beleefden met wie ze maar wilden, zonder enige vorm van jaloezie. Een wereld zo mooi, zo verschillend van de onze.
“Want waar zijn wij nu mee bezig?! Gevangen in een vicieuze spiraal, gedreven door kortzichtigheid en hebzucht, plunderen wij systematisch dit kosmische wonder, en vormt het geplunderde de basis van ons systeem; de economie. Tweehonderd jaar geleden zat de aarde nog bomvol; de economie kon groeien! Maar per definitie raken plunderbronnen uitgeput. Als we niet anders gaan denken, zal er misschien ergens in de toekomst een tijd aanbreken dat er hier vele miljarden mensen zullen leven, met niets meer te plunderen.” (Peter Holleman)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten